Mieke Faes
| Tijdschrift Klinische Psychologie, 2016, 46(1), 12-17 |
Het werken met ‘veiligheidslandkaarten’ is ontwikkeld binnen de therapeutische praktijk
met paren die af en toe ‘overvallen ‘ worden door situaties die uit de hand lopen of paren die
bang zijn dat dit hun kan overkomen. De methodiek kan ook preventief worden ingezet bij
paren met veel ruzie en escalerende negatieve spiralen van communicatie, op zoek naar meer
verbondenheid en samenhorigheid.
De methodiek situeert zich binnen de narratieve partnerrelatietherapie, waarbij de therapeut
samen met het paar op zoek gaat naar een ritme van spreken en luisteren, waardoor ruimte
ontstaat om visies naast elkaar te plaatsen (Faes, 2014; Freedman & Combs, 2002; 2008;
Ziegler & Hiller, 2001). De therapeut focust hierbij op het creëren van een dialoog met het
paar, waarbij de partners zich inspannen om met elkaar te spreken in plaats van tegen elkaar
(Anderson, 1997; 2012). Hierdoor ontstaan alternatieve verhaallijnen en kansen om moeilijkheden
anders aan te pakken.